Moje dziecko jest numerologiczną jedynką, dwójką
Moje dziecko jest numerologiczną jedynką, dwójką. O tym jak rozwija się mały człowiek z uwzględnieniem w jego rozwoju wpływu numerologii napisała w swojej swojej książce „Numerologia związków” pani Małgorzata Brzoza. Oto niektóre fragmenty tej książki, którą gorąco polecam.
Czy wiesz, że Twoje dziecko do trzeciego roku życia jest energetycznie podpięte do emocji któregoś z rodziców lub opiekuna? Czy wiesz, że każde dziecko potrzebuje miłości? „Dlatego właśnie wszystkie doświadczenia do trzeciego roku życia są szalenie ważne.
Dziecko wie, co się o nim mówi, czuje otaczające je uczucia i emocje. Koduje zachowanie rodziców i ich sposób reakcji. W przyszłości może nieświadomie powielać te głęboko zapamiętane wzorce. Zwłaszcza, jeśli zostanie skonfrontowane z podobnymi sytuacjami”
Nigdy nie porównuj swego dziecka z innym dzieckiem
i jego osiągnięciami, bowiem każdy jest inny w swej doskonałości
i w odpowiednim dla siebie czasie pokonuje własne rekordy.
Przed dwudziestym rokiem życia lęki i pragnienia dzieciństwa słabną, przestają nad nami panować. Wielu nazywa ten moment czasem buntu młodzieńczego. Jest to chwila, w której budzi się chęć do poszukiwania swojego wewnętrznego ideału.
Przez kolejne dziewięć lat istnieje duża szansa odnalezienia swojej esencji, poprzez obserwację siebie i kontrolowanie przez własną wolną wolę swoich myśli i emocji.
Uczymy się na nowo relacji między ludźmi, kontaktu z otoczeniem, więzów rodzinnych i partnerskich.
Dziecięca strategia przetrwania nie znika. Zostaje szczególna wrażliwość na określony typ doświadczeń. Zawsze, gdy braknie wypracowanego sposobu radzenia sobie z sytuacją, to ona będzie dominowała, często zaskakując.
Poza typem osobowości, numerologiczną drogą życia, wpływ na kształtowanie się dziecięcej strategii przetrwania mają: wibracja dnia urodzenia, wibracja cyklu formującego osobowość, czyli miesiąca urodzenia, oraz warunki wcielenia, czyli suma cyfr dnia i miesiąca narodzin.
Kimkolwiek JESTEŚ, bardzo cię proszę,
SZANUJ DZIECKO I JEGO WOLNĄ WOLĘ,
Duży Mały Człowiek jest tego WART.
Moje dziecko jest numerologiczną jedynką, dwójką.
Jak to policzyć? Informację znajdziesz tutaj
DZIECKO JEDYNKA
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka jedynki wyostrza wspomnienia o dyscyplinie w dzieciństwie, częstej krytyce i karaniu za przejawy talentu przywódczego. Doprowadza to do obsesyjnej postawy dobrego zachowania, które ma uchronić przed popadnięciem w kłopoty.
Jedynka w dzieciństwie skupia swoją uwagę na tym, co należy zrobić, lub na tym, co musi być wykonane. Nie pozostawia sobie żadnego marginesu na wewnętrzne potrzeby. Posiada konstytucję nieustannego wewnętrznego krytyka, jest zirytowana własną domniemaną niedoskonałością.
Cudza krytyka jest nadmiarem tak silnie odczuwanym, że wręcz sprawia psychiczny ból. Samokontrola zapewnia zaspokojenie potrzeby bycia grzecznym, odpowiedzialnym i odpowiedniego zachowania się.
Silnie akcentowana przez wymogi otoczenia moralność wytwarza u dziecka jedynki potrzebę samodoskonalenia. Odsuwa ono przyjemności, aby wszystko wykonać jak należy. Zachowanie takie można ocenić, jako nadmiar ambicji i brak zdolności do cieszenia się z osiągnięć.
Dziecko Jedynka
Dlatego warto nagradzać dziecko, motywować i uczyć satysfakcji z dokonań. Mamy tu do czynienia z nawykowym przekonaniem, że na dobre życie trzeba sobie zasłużyć, wskutek czego nieświadomie dziecko jedynka odmawia sobie przyjemności. Pracoholizm jest sposobem na uciszenie wewnętrznej krytyki.
Dziecko jedynka nie akceptuje gniewu. Zanim, więc zacznie bronić swego stanowiska, szuka potwierdzenia swej racji, aby mieć pewność, że się nie myli. Poczucie bezpieczeństwa w dzieciństwie jedynek zależy od siły samokontroli. Dlatego nawyk ciągłego porównywania, widzenia wad i zalet, utrudnia im relaks i odpoczynek.
Dziecko jedynka potrzebuje:
– rozwinięcia sztuki kompromisu,
– rozwinięcia umiejętności myślenia o ważnych dla siebie sprawach,
– doświadczania przyjemności i dopominania się o nie,
– rozwinięcia umiejętności komunikowania własnych emocji,
– świadomości, że każdy ma swoje miejsce i powołanie, aby nie czuć się zagrożonym osiągnięciami innych,
– przytulania,
– pozytywnych opinii o sobie,
– prawa do wyrażania negatywnych emocji,
– sposobu na wyrażanie negatywnych emocji,
– rozluźniania silnie skoncentrowanej uwagi, tak aby dostrzegać różne możliwości.
JAK SIĘ ROZWIJA?
Ciało dziecka jedynki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie własnej wartości. Realizuje się to poprzez dolegliwości głowy, serca, zaburzenia krążenia, dolegliwości systemu nerwowego, choroby oczu a także anemię.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka tak, aby kreowały w przyszłości dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
Zależnie od opinii i słów usłyszanych w dzieciństwie od otoczenia wykształci się system wartości oraz nawykowych zachowań i reakcji na stres. Możemy wyposażyć dziecko jedynkę, w pomocne dla niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Dla dziecka jedynki ważne są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś bezpieczne.
2. Zawsze cię kocham i aprobuję twoje wybory.
3. Możesz doświadczać radości w każdej chwili swego życia.
4. Życie zawsze cię kocha.
5. Łatwo poruszasz się wśród ludzi.
6. Zawsze masz szczęście.
7. Jesteś pod szczególną ochroną.
8. Potrafisz sobie radzić z innymi.
9. Jesteś skuteczny.
10. Ciesz się, radość dobrze ci zrobi.
DZIECKO DWÓJKA
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka dwójki wyostrza wspomnienia o takim dzieciństwie, w którym dorośli mający różne oczekiwania kochają tym bardziej, im bardziej są zadowoleni i im pełniej spełnione były ich wymagania.
Dziecko to rozwija w sobie zdolność zadowalania dorosłych poprzez granie odpowiedniej roli.
Dziecko dwójka, by podobać się różnym cenzorom, nawykowo tłumi swoje potrzeby. Stara się zadowolić innych, być niezastąpionym, aby czuć się potrzebnym i kochanym. Identyfikuje się z odgrywanymi rolami, aby utrzymać kontakt z wybraną osobą.
Nie jest to fałsz ani maska, lecz system obronny polegający na dostosowaniu się do zaistniałych warunków i sytuacji.
Satysfakcja, a nawet duma, są uwarunkowane poczuciem bycia potrzebnym. Trudno jest dziecku dwójce skupić się na sobie, rozpoznawać i komunikować własne potrzeby.
DZIECKO DWÓJKA
Kluczem do rozpoznania potrzeb takiego dziecka jest obserwacja tego, co ono daje, bowiem daje ono innym to, czego samo potrzebuje. Odwzajemnienie tego, co otrzymujemy, da dziecku satysfakcję i pozwoli umocnić poczucie bezpieczeństwa.
Nawykowe dawanie z nieuświadomionym oczekiwaniem rewanżu czyni dziecko dwójkę szczególnie wrażliwym i drażliwym, bowiem wydaje mu się, że sytuacja jest jasna, podczas gdy obdarowany może w istocie nie mieć pojęcia o tej zależności.
JAK SIĘ ROZWIJA?
Wskutek szczególnie ukierunkowanej uwagi dziecka dwójki uzależnia ono poczucie własnej wartości od opinii i uwagi innych. Do czternastego roku życia dwójka utożsamia się z oczekiwaniami ludzi, którym pomaga. Spełniając oczekiwania, identyfikuje się z nimi.
Przed dwudziestym rokiem życia uwaga wewnętrzna dziecka dwójki przesuwa się na pozycję obserwatora. Może ono przyjąć za swój skrajnie odmienny ideał.
JAKIE JEST?
Dziecko dwójka posiada szczególnie silną intuicję, predyspozycje mediumiczne dają mu zdolność wyczuwania nastrojów, subtelnych energii emocji i oczekiwań. Często około trzeciego roku życia opowiada o miejscach, w których niegdyś żyło, i o swoim wcześniejszym życiu.
Jego powołaniem jest wznoszenie nas na wyższy poziom rozwoju poprzez uwrażliwianie na innych, altruizm i odczytywanie sygnałów własnego ciała. Gdy na przykład boli cię głowa, a twoje dziecko dwójka mówi: „Mamo, może nie pojedziesz teraz do sklepu?”, nie lekceważ jego zdania i swego ciała.
Po prostu mu zaufaj. Zakupy nie są najważniejsze na świecie.
Dzieci dwójki magicznie wyłuskują z otoczenia to, co w nim najlepsze, i pomagają innym osiągnąć satysfakcję.
Dziecko dwójka potrzebuje:
– kierowania swojej uwagi na siebie,
– rozpoznania i komunikowania własnych oczekiwań i potrzeb,
– odwzajemnienia uwagi i prezentów,
– zainteresowania swoją osobą, aby mogło się oderwać od nawykowego zadowalania innych,
– ciszy i czasu dla siebie, by poznać własne, wewnętrzne oczekiwania wobec życia,
– poszanowania swojej godności,
– prawa do złości i oparcia w akceptacji, aby nawykowe pochlebstwa i pokora jej nie hamowały,
– wyjazdów, aby zmienić stałe towarzystwo.
Ciało dziecka dwójki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie własnej wartości poprzez dolegliwości psychosomatyczne, skórne, katar i bóle zębów.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka tak, aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
Co jest dla dziecka ważne?
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko dwójkę w pomocne dla niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Ważne dla dziecka dwójki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, wiesz, czego chcesz.
2. Zawsze wiesz, co jest dla ciebie dobre.
3. Świetnie radzisz sobie w życiu.
4. Jesteś urodzonym dyplomatą.
5. Jesteś sobą i jesteś bezpieczne.
6. Potrafisz korzystać z nowości.
7. Masz w sobie doskonały spokój.
8. Potrafisz się cieszyć.
9. Zawsze sobie poradzisz.
10. Zasługujesz na wszystko, co najlepsze.
Źródło: Małgorzata Brzoza – Numerologia związków
